Ik ben een bofkont wat betreft mijn familie.. Een bofkont die ik zowel proppend als vouwend bewerk.. Dat zit zo.

Familieruzies zoals je die bij “Het familiediner”, “Het Spijt me” of wat voor TV-programma dan ook ziet, komen bij ons niet voor. Dat heeft in mijn ogen alles mee te maken dat in mijn familie een hele oprechte gedoogsfeer hangt. Familieverplichtingen bestaan bij ons niet. Wij hebben familiegelegenheden. Dat betekent heel letterlijk dat je bij elk feestje, activiteit, verjaardag, geboorte, sterfte of ziekte kan komen opdagen of wegblijven zonder dat je daarvoor verantwoording hoeft af te leggen! Als je zin hebt ben je er bij, als je geen zin hebt blijf je weg. Nog nooit heeft iemand de ander gevraagd, op een manier die anders uit te leggen valt dan interesse, waarom iemand ergens toe gekomen is. Snap je?

Het gekke is dat dit voor allebei mijn families geldt: zowel aan mijn vaders kant, met 1 oom, 2 tantes en een neef en nicht, als aan mijn moeders kant, met 1 oom 8 tantes en 21 neven en nichten… Daarmee is in mijn ogen ook bewezen dat het er niet toe doet hoeveel mensen er bij betrokken zijn. Ik ben daar ongelofelijk trots op! En het heeft ontzettend veel voordelen.

Zo wordt er in onze familie vanalles en nog wat georganiseerd, van Sinterklaasfeesten tot familiesportdagen en van collectieve wandelgenootschappen tot hobby-avonden. De gemiddelde nederlander gruwelt waarschijnlijk bij de gedachte dat in zijn of haar familie op wekelijks niveau dingen worden ondernomen. Maar dat geldt niet voor mij, want als ik geen zin heb ga ik niet! Automatisch gevolg is dat je (bijna) overal bij wíl zijn en de banden met ooms, tantes, neven en nichten sterk worden.

Met die informatie voorop gesteld durf ik wel te zeggen dat ik zo’n beetje elke dinsdag avond naar mijn geboortedorp af toef om deel te nemen aan een hobby-avond.. Wat dat inhoudt? ALLES. Je maakt wat je wilt maken, je drinkt wijn als je niks kan verzinnen. Op deze avonden worden knopen aangezet van oude broeken, schilderijen gemaakt, poppenbedjes gezaagd en geschuurd, papier machee attributen gekneed en worden ondertussen de dingen van de week besproken. Er wordt veel gelachen, gedronken, een enkele keer gehuild en heel wat gescholden. Het resultaat is altijd goed, want wat de één niet lukt kan de ander oplossen. En naarmate de avond vordert, worden de gekste dingen besproken..

Zo wil het gisteren (ik kan het nu wel vertellen want waarschijnlijk acht je mijn familie nu al niet meer helemaal normaal) dat het gesprek ineens gaat over hoe wij onze billen afvegen. Volkswijsheden worden op tafel gegooid, over hoe creatieve mensen schijnen te ‘proppen’ en anderen schijnen te ‘vouwen’ met het toiletpapier. Dan zou je, gezien de vorderingen van de avond , rustig kunnen stellen dat wij allemaal proppers zijn. Maar dat bleek niet het geval! Sterker nog, het grootste deel vouwt keurig recht en veegt zonder te kijken keurig van voor naar achter.. Ik niet. Ik vouw wel! Maar dán prop ik.. want zo’n glad velletje vind ik maar niks. Met mij bleek slechts één andere in de club fanatiek te proppen, wat natuurlijk gezien de volkswijsheid en in die setting heel verrassend was!  Het ongeloof over elkaars manieren werd groter toen er een stuk toiletpapier tevoorschijn kwam en onder luid gebulder en gelach onze intiemste handelingen uit de papieren werd gedaan…

We besloten hetgeen gebeurd was vooral niet verder te vertellen.. Tot mijn oom lachend zei: behalve in jouw blog zeker!!