Corona bracht me thuis

Door Bregje van Wetten

11 oktober 2020

Het is corona. Of is het Corona? Wat mij betreft corona, want ik wil niet groter maken wat al groot genoeg is. De drama die het heeft gebracht in de wereld is ongekend: wereldwijd zieke en dode mensen, een economische ramp, een samenleving waarin elkaar knuffelen het grootste taboe is geworden. Wie had ooit durven denken dat saamhorigheid gevonden zou moeten worden in afstand? Ik denk dat je er menig filosoof mee van zijn stuk had kunnen brengen.

De impact van het virus is zo groot, dat ik niet anders kan dan de gevolgen ervan enkel op persoonlijk niveau te bevatten. Want dat die gevolgen er zijn, is natuurlijk waar. Ze zijn anders dan ik vooraf had kunnen voorspellen, en bovenal: ze zijn hoofdzakelijk positief.. Na alle ellendige berichtgeving lijkt het me goed eens aandacht te hebben voor die positiviteit.

Thuiswerken

Door corona ben ik thuis komen te zitten (net als iedereen). Met mijn gezin – gelukkig. Had me vooraf gevraagd wat er zou gebeuren als je mij 2 maanden zou opsluiten met mijn man en kinderen en ik had je voorspeld dat we er niet met vijven uit waren gekomen. Eerlijk is eerlijk. We worden in normale tijden (het oude normaal) al chagrijnig als we 1 zaterdag met elkaar zitten opgescheept zonder bezigheden buitenshuis. Drie kinderen, in de leeftijd van 3 tot 12 jaar beschikken simpelweg over teveel energie om geen kant op te kunnen. Maar we hadden geluk! Het was prachtig weer en wij wonen, godzijdank, in een woonwijk aan een speeltuin, waar onze kinderen vrij uit kunnen lopen. De jongste twee hoefden beide geen schoolwerk te doen (de één ging nog niet naar school en de ander zat in de peuterklas waardoor ze vooral vrijblijvend schoolwerk kreeg opgestuurd) en de oudste, die op het moment van de lockdown in groep 8 zat, kon in alle rust en met een vwo-advies op zak zijn eigen huiswerk maken.

Schema

Voor mijn man en mij was het wel even zoeken. We werkten ook voor corona allebei al een halve week thuis; hij overdag en ik in de avonden. Maar afspraken buitenshuis mochten niet meer, dus zaten we nu ineens fulltime in elkaars irritatiezone. Daar moest snel een oplossing op gevonden worden. Dus maakten we een schema, voor de kinderen en voor ons! Met duidelijke taakverdeling en tijdzones, waarin we om beurten aan het werk of bij de kinderen waren. Die aanpak bleek goud. 

Vanaf dat moment zaten we allemaal niet meer standaard 8 uur achter de computer. Maar: 2 uur op en 2 uur af. Weliswaar langere dagen en 5 dagen per week, maar door deze diverse invulling een groot genot. Wat geen fysiotherapeut of chiropractor had bereikt in 2 jaar, was in enkele weken gepiept: de rugklachten waarmee ik al jaren rondliep verdwenen als sneeuw voor de zon. En de twee uur op (de twee uur af waren we wèl aan het werk) zaten we met onze kinderen buiten, genietend van de zon. We deden spelletjes, challenges met de buurkinderen, leerden elkaar beter kennen en ontdekten de kracht van onze gezamenlijke creativiteit. 

Voorheen deden wij ook op onze thuiswerkdagen alsof we naar kantoor moesten. We waren bang dat de kinderen thuis zouden willen blijven van kinderdagverblijf of school als ze wisten dat wij ‘gewoon thuis waren’. Maar nu kon dat niet.. In plaats daarvan leerden onze kinderen (door het schema) dat werken losstaat van tijd of plaats. Het is een moment waarop je iemand met rust laat, omdat ‘ie geconcentreerd bezig is met iets waar jij niks van snapt. Een les die ze hopelijk hun hele leven meedragen.

Nee

Bovendien hadden wij het geluk dat onze banen niet op de tocht stonden. Zelfs mijn eigen werk als zelfstandig ondernemer had niets te lijden onder corona. De opdrachten bleven komen. Wel veranderde er iets van mijn kant. Want wat ik me in februari had gerealiseerd was dat ik soms teveel hooi op mijn vork nam. Geen ‘nee’ willen en kunnen zeggen tegen nieuwe opdrachten had geleid tot heel veel werk. Mijn voornemen om het rustiger aan te gaan doen werd door corona gesterkt: iedereen begreep dat ik nu soms nee zei. Ik heb er geen klant aan verloren, alleen maar tijd mee gewonnen. En die tijd was me dierbaar. Hij was nodig en fijn. Ik had weer aandacht voor mezelf en mijn gezin, pakte wat oude hobby’s op en kwam weer toe aan sport.

Kortom, door corona kwam ik niet alleen thuis te zitten, corona bracht me ook thuis. Een wijze les, geleerd en wel. Dus nu mag corona van mij wel afgelopen zijn. Al het andere wil ik graag zo houden 😉

Facebook
Twitter
LinkedIn

0 reacties